Ongelukjes

Woensdag 2 september 2015 Orebic Pensjelac.

We zijn uiteraard weer vroeg wakker en we nemen een duik in de zee die zo heerlijk dichtbij is. Ontbijten en daarna helemaal niks, we lezen wat voor de camper en genieten van de zon. Pas tegen vieren besluiten we naar het nabij gelegen dorpje te fietsen. Gewoon omdat het vakantie is. Er is hier in de buurt eigenlijk niet zo bijster veel te zien, buiten de blauwe zee; die is overal. Op de terugweg kijken we naar restaurants, we willen zo graag een grote visschotel eten die ze hier overal aanprijzen. In de Lonely Planet worden er een aantal aangeprezen en we kiezen voor Stari Kapitan. Alle restaurants hebben een terras aan het water en we hebben prachtig uitzicht. De visschotel is echt bizar groot (zie foto fb) en daar hebben we meer dan genoeg aan. Man, wat kun je hier lekker vis eten. We drinken een Posip van Cara erbij, lekker fris en dat past goed bij alle witte vis op de schaal.
Vandaag geen wijnboeren om te bezoeken, maar des te meer voor mij om over na te denken. Het is vakantie, maar ik moet ook een Kroatisch assortiment samenstellen. Ik wil mensen zo graag kennis laten maken met de wijn van Kroatië. De kwaliteit is hoog, maar ook de prijzen. Wat me opvalt is dat de exportprijs, die de boeren voor de wijn vragen, best hoog is. Ik vraag me af waarom de prijs die ze vragen zoveel hoger is dan die in bijvoorbeeld Frankrijk of Oostenrijk. Gemiddeld is de exportprijs rond de tien euro en dan moet ik het nog naar Nederland halen. Dat brengt de prijs die ik voor de wijn moet vragen, wil ik er nog íets op verdienen, al gauw zo’n 19 euro is. Dat is best veel geld voor wijn die men nog niet kent in Nederland. Hoe pak ik dat aan? Bij coöperaties is de prijs minder hoog, maar daar maken ze vooral commerciële wijn en die wil ik nou juist niet verkopen. Het gaat om de authentieke Kroatische wijn en die komt zeker niet van coöperaties. Er is zoveel verschil tussen een commercieel gemaakte wijn van coöperaties en de wijn die bij kleine boeren wordt gemaakt. Vooral omdat de wijngaarden hier zo oud zijn, zodat de gist wat zich in de wijngaard bevindt, gemakkelijk gebruikt kan worden. Dat maakt de wijn bijzonder en herkenbaar!

Donderdag 3 september 2015

We vertrekken van onze fijne camping Nevio, om naar het eiland Hvar te gaan. Uit de boekjes die we bij ons hebben, lezen we dat Hvar één van de populairste eilanden is voor partypeople. Ik vind een feestje helemaal niet erg, maar in deze vakantie zijn we daar niet echt naar op zoek. Ik heb een afspraak met wijnboer Zlatan. Ik heb wijn overgenomen van een collega en die is van Zlatan. Tijd om kennis te maken. Dus we gaan en in ons charmecampingboekje vinden we een kleine camping Mina in Jelsa. Ivo van wijnhuis Korta Katarina (dat geweldig mooie wijnhuis, letterlijk en figuurlijk) heeft ons aangeraden om niet over land naar Split te rijden, maar om een tweetal andere ferry’s te nemen.
Voordat we naar Hvar rijden, moeten we nog wijn halen bij onze Boris. Ik had nog een Posip van Kunjas besteld. Deze hadden ze niet op voorraad, maar deze hebben we wel geproefd en ik was er erg van gecharmeerd. Bij Peninsula winebar aangekomen, zien we Boris buiten zitten. We hebben trouwens ook nog wat onderzoek naar Boris gedaan en zijn leuke dingen te weten gekomen. Zo maakt zijn familie al 12 generaties lang wijn en zijn ouders zijn eigenaar van de Mare Winery. Ook is hij salesmanager van winery Ben Moshe en hij heeft commerciële economie gestudeerd. Well well, bolle Boris toch, haha… Quite famous is hij ook. Zijn moeder en zijn oom hebben de Zinfandel, daar heb je ‘m weer, terug gehaald naar Kroatië, daar waar hij hoort. Goed, we krijgen koffie aangeboden en ik loop de winkel in om de wijn te halen. Ik leg nog een beetje uit wat mijn plannen zijn en hoe ik te werk ga met wijnen die ik uitkies en meeneem naar Nederland. Met samples en thuisproeven en zo! Dan wil ik ook nog graag een wijn van Vicelic meenemen. Daar komt onze rastaman Pero om de hoek. Hij belt meteen naar Mateo van het wijnhuis en voordat ik ook maar iets kan zeggen, staat hij al achter me. We maken kennis en voor Lvis en ik het weten, zitten we in zijn auto, onderweg naar zijn wijnhuis. Zo leuk! Er zijn foto’s van, ik zal ze binnenkort op facebook zetten. Ik krijg twee mooie flessen mee om thuis te proeven. Daarna gaan we weer terug naar Boris bij Peninsulabar. We nemen afscheid en ik beloof dat ik snel terug kom om de boeren te bezoeken, van de wijnen die ik in mijn assortiment wil hebben. Nu moeten we vaart maken om de ferry’s nog te halen. Komt goed. Leuke ochtend tot nu toe.

Zo gezegd zo gedaan, op weg naar de ferry’s die ons uiteindelijk op Hvar brengen. Het is heerlijk om twee keer met de boot te varen. Je merkt al dat het seizoen voorbij is, want we hoeven nergens in een lange rij auto’s te staan.
Aangekomen op Hvar rijden we over kleine slingerende bergweggetjes op weg naar onze camping. Lvis heeft alle aandacht nodig, want ze rijden af en toe als gekken hier en we hebben een grote camper ;-). Aangekomen bij camping Mina, mogen we een plek uitzoeken, maakt niet uit waar. We vinden een paradijselijk plekje onder de pijnbomen.
We lopen naar het stadje en eten heerlijk op ’n terras, weer aan de zee. Het is echt zo luxe om hier overal maar aan te schuiven op een terras aan zee, dan smaakt het eten zoiezo lekker. Bij dit restaurant komen we erachter dat er nog een goede wijnmaker op Hvar zit, Tomic. We kiezen een fles Posip van hem, de kwaliteit is bjusterbaarlijk (fantastisch in het Fries ;-))
We kijken wel of we die nog gaan bezoeken, eerst staat Zlatan Otok nog op het programma, ik heb tenslotte nog een hele rits Babic van hem in mijn kelder staan, die moet ik eerst nog aan de man brengen. Ik ben erg benieuwd naar het bezoek aan dit wijnhuis. Dat staat morgen op het programma. Ik heb Nikola al gesproken en we hebben een afspraak met hem gemaakt. Morgen weer een dag!

Vrijdag 4 september 2015 Jelsa, Hvar.

We zijn uiteraard weer vroeg wakker, nog voor de zon op komt. We lopen naar de zee en nemen een duik. Ook maken we foto’s van de zonsopgang, wat zou ik het toch heerlijk vinden, dat we dat iedere ochtend in Amsterdam ook zouden kunnen. Dat kunnen we natuurlijk wel, maar de temperatuur van het water is zoveel lager als hier en het water is minder helder. Als ik ergens een hekel aan heb, is zwemmen in donker water, bleh! Niks voor mij.
We hebben een luie dag en lopen rond het middaguur het stadje in, we drinken een overheerlijke rosé van Tomic op het terras en doen verder niets. Om zes uur hebben we de afspraak bij Zlatan Otok met Nikola. We huren een auto, want we moeten door een tunnel die ons van Noord naar Zuid brengt, waar het wijnhuis van Zlatan Otok is. De weg slingert over de bergen en ik maak me al zorgen over de terugweg, in het donker zonder enige straatverlichting.
Aangekomen bij het wijnhuis, maken we kennis met Nikola, het is een charmante jonge man, die terloops vertelt dat hij de zoon is van de eigenaar van Zlatan Otok. Z’n vader is de winery gestart net na de oorlog en ze doen goede zaken. Ik las onlangs dat wanneer mensen in Kroatië een wijn van Zlatan Otok meenemen naar vrienden, laten blijken dat ze hen waarderen. Dit omdat de wijn van zeer goede kwaliteit is, maar ik denk persoonlijk ook, omdat de wijn aan de prijs is. We hebben besloten ook te gaan eten bij Zlatan, want bij de winery is ook een restaurant. Ik proef drie Posip en drie Plavac Mali en nog een Tribidrac (dus Zinfandel en Primitivo). De eerste Posip hoef ik niet eens over na te denken, slappe hap, de tweede en derde zijn zeer de moeite waard. Eén met hout, de andere zonder. Dan de Plavac Mali, van de wijngaarden waar we op uitkijken. Arme grond, veel rotsen en het natte jaar 2014 heeft op zowel de Posip als op de Plavac Mali weinig invloed gehad, omdat de wijngaarden zeer steil zijn en het water gemakkelijk weg kan vloeien vanwege de rotsen. Uitstekende kwaliteit, maar wat een prijzen, tjongejonge! De laatste Plavac Mali is echt van uitzonderlijke kwaliteit, wat te doen?!?.
Nikola vertelt ons dat er vandaag een typisch Kroatisch visgerecht is bereid en als we zin hebben, kan hij ervoor zorgen dat we dat op ons bord krijgen. Gregada heet het. Natuurlijk zeggen wij en vooral Lvis geen nee.
Het begint enorm te regenen, dat is jammer, want we zaten zo heerlijk op het terras. We verplaatsen naar binnen, wat ook geen straf is, want het restaurant ligt midden in zee en overal zijn ramen die open staan. Ik waan me in een sprookjespaleis. Wat een omgeving hier zeg, maar goed dat ik samples mee krijg om na te proeven, want zoals je weet, wijn laat zich beter smaken in een mooie omgeving.
We krijgen de visschotel voorgeschoteld, om het maar even zo te zeggen en we genieten ervan. Wat een visgerecht zeg!! Alles in een pan gegaard met tomaten, aardappel en uien. Het smaakt echt verrukkelijk. Na het eten bekijk ik nog een keer mijn proefnotities, want ik moet bepalen van welke wijn ik graag samples mee wil nemen naar Nederland. We kiezen zes wijnen en nemen afscheid van Nikola, wat een alleraardigste kerel is dat zeg. Een goede aanwinst voor de sales van het familiebedrijf.
Lvis moet terug rijden, hij heeft alleen maar aan de wijnen geroken, omdat de reis terug via de bergen niet de gemakkelijkste is. De TomTom raakt ook al helemaal in de war en we rijden een aantal keren verkeerd. Wat zijn we blij dat we aankomen op de camping. Daar aangekomen zien we ook dat onze luifel van de camper is ingestort, tenminste.. er staat water op en daar waar de poot in de luifel steekt is afgebroken, neeeeee… Jaaaa er is ook hier water gevallen en de luifel heeft het water niet aangekund. We hadden niet echt op regen gerekend en de luifel uitgelaten, dat hadden we beter niet kunnen doen.

Zaterdag 5 september 2015, Jelsa Hvar.

Vandaag staat er helemaal niks op het programma, ik vind het heerlijk. We zijn vroeg wakker, hoe zal het ook anders, en fietsen naar de bakker. Het begint aardig te regenen en ik zie hoe onze buren met hun tentje ergens een droog plekje proberen te vinden. We gaan douchen en als ik de doucheruimte uitloop, zie ik ze onder de boom voor de doucheruimte zitten. Ik maak kennis en nodig ze uit om onder onze tarp te komen zitten. Gelukkig hebben we die meegenomen, om extra schaduw te creëren, maar zoals nu ook super tegen de regen, alles blijft droog. Ze zijn blij met het aanbod en dat maakt ook mij blij. Zij wonen in een heel klein tentje en hebben voor de rest niets bij zich. Dan is onze camper met tarp, elektriciteit, stromend water en stoelen een complete luxe. Na een paar uur gekletst te hebben en het stopt met regenen, besluiten wij met onze gehuurde auto nog een beetje de omgeving te verkennen en zij een fiets te huren. We bezoeken Stari Grad, leuk oud stadje met nauwe, smalle straatjes uit de 15e eeuw. Onder de stad ligt nog een stad, die is Grieks en gaat terug naar de tweede eeuw voor Chr. Er zijn mozaieken gevonden en hier en daar is een stuk bloot gelegd. We lezen dat ze in 1929 de rest weer toegedekt hebben met reguliere steen, om het te beschermen. Raar verhaal vind ik dat, er moet toch een manier zijn om het zichtbaar te maken en toch te beschermen? Na een paar uur gaan we terug naar de camper. Lvis wil de auto in gaan leveren en moet daar een halfuur wachten, de jongen van de verhuur had blijkbaar een ander tijdstip in zijn hoofd dan wij.
Mario en Thérèse zijn ook weer op de camping. Ze vertellen dat ze geen fiets hebben gehuurd, omdat de verhuur pas om vijf uur open ging. Ze waren daarna naar wijnproeverijen gaan zoeken, maar niet gevonden. Nou dat is gemakkelijk, want wij hebben de koelkast vol wijn, een proeverijtje is gauw geregeld. Zo dichtbij hadden ze dat niet verwacht ;-)
Zo gezegd zo gedaan en ik heb drie witte (Posip van Kunjas, Blend van Zlatan Otok en Blend van Batic) en een rode laten proeven (Bon ‘d Or van Bordon) De witte halen mijn webwinkel niet, de rode staat er al in en deze werd door Mario en Thérèse het lekkerst gevonden, yeahhh…. Ik kan er echt van genieten dat mensen mijn wijn lekker vinden, want dat is toch echt uitvogelen hoe je je wijn bijzonder houdt en toch voor veel mensen toegankelijk.
We bieden M en T onze fietsen aan voor de volgende dag, wij willen morgen een beetje rondhangen in Jelsa, we zijn gecharmeerd van het stadje, de sfeer is relaxed en het ziet er prachtig uit. Beetje wandelen en foto’s maken.

De vakantie gaat te snel!!!!! Nog twee nachtjes en we beginnen aan onze terugreis.