Biodynamisch en vrouwen in de wijn.

Dinsdag 25 augustus 2015.

Vandaag staan er twee wijnboeren op het programma, de ene heb ik al eerder bezocht, het is Vipava 1894. Het is een coöperatie, die voor de helft hun eigen wijngaarden hebben en de overige druiven van boeren uit de omstreek kopen. Dit biedt de kleine boeren de kans om hun druiven te verkopen en de kosten voor het produceren besparen. Het is tevens het oudste wijnhuis van Slovenië. In de tijd dat Slovenië nog onderdeel uitmaakte van de republiek Yoegoslavië, produceerde Vipava 1894 de meeste wijn. Er werd door de overheid vooral gepusht veel wijn te maken, alle wijn werd verkocht in eigen land. Die tijd is gelukkig voorbij en nu wordt er weer ingezet op kwaliteit. Ik verkoop de lijn ‘prestige’ van de coöperatie. Ik ontmoet Klelia Bozic, ze heeft mij geholpen met de administratieve rompslomp van de export. Inmiddels heb ik mijn eigen vergunning ontvangen van de douane, maar de eerste import ging gepaard met veel papierwerk. Leuk om een gezicht te hebben bij de vrouw die me zo goed geholpen heeft. We proeven een nieuwe mousserende wijn; Theodosius met een blend van de druiven Rebula, Riesling Italico en Yellow Muskat. Ik heb de mousserende wijn van de druif Zelen in mijn assortiment, maar er is plaats voor een tweede, iets zoetere. Ik neem een paar mee naar huis om daar opnieuw te proeven, ik ben nog niet overtuigd. Zelf ben ik niet zo van de demi sec, maar er zijn klanten die er wel van houden, dus laat ik mijn proevers beslissen.
Nadat we nog een kleine rondleiding hebben gehad, vertrekken we naar Primoz Lavrencic. Met hem heb ik een afspraak gemaakt en ik ben erg nieuwsgierig naar zijn wijnen. In Nederland heb ik zijn witte wijn cadeau gekregen en deze wijn ben ik nooit vergeten. Bedankt Yvonne.
Ik kijk nog even op mijn telefoon en zie dat ik een sms gekregen heb van Primoz. We ontmoeten elkaar op het centrumplein van Vipava stad. Daar aangekomen zie ik een man uit een zwarte 4wdrive auto stappen en ik meen hem te herkennen van de website. Ik heb alleen nog maar mailcontact met hem gehad, dus ik ken hem niet van gezicht.
Hij loopt direct de wijnbar in, kijkt niet om zich heen; ik ga ervan uit dat ik me vergis. Ik besluit hem te bellen. In gesprek! Vijf minuten wachten en hem nog een sms gestuurd, dat we op het plein staan. Even later komt dezelfde man het wijn café weer uit, kijkend op zijn telefoon. Dan kijkt hij op en zie daar, het is Primoz, want hij loopt direct op me af.
Primoz blijkt een mooie verteller. Hij vertelt over zijn visie en wat voorop staat is dat alles op een natuurlijke manier gaat. Dat spreekt me erg aan. We gaan naar de huidige opslag en productieruimte van zijn wijnen, waar hij ons zijn nieuwste aanwinst zien. Een betonnen eivormige tank, waar hij de blend van witte wijn in bewaard. De tank neemt door zijn vorm de meeste energie op van het universum. Kerken hebben een puntvormige toren, een moskee heeft een koepel met uiteindelijk een toren. Allemaal in diezelfde vorm, om zoveel mogelijk kosmische energie te ontvangen. Deze energie draagt bij tot een betere rijping van de wijn en zo een algeheel beter resultaat. (kort verteld) Hoe het ook moge zijn en of het allemaal zin heeft wat hij doet; het is een prachtig verhaal en de wijn die in de tank zit, smaakt meer dan uitstekend. Ik weet dat er veel discussie is over het maken van biodynamische wijn, maar ik ben fan. Volgend jaar heeft hij zijn biodynamisch certificaat. Voor nu moeten we het nog even doen met z’n biologisch certificaat, waar ik ook al heel blij mee ben.
Dan neemt hij ons mee naar zijn huis/winery in aanbouw. Het bestaat uit vier verdiepingen, alles ineen, wonen, proeven, produceren en bewaren. De wand waartegen hele gebouw gezet wordt is van leisteen. Het is een prachtig gezicht. De muur van leisteen geeft een mooi beeld van de lagen in de aarde. Primoz wil die muur gebruiken in zijn proeflokaal, zodat hij goed uitleg kan geven over de grond waar de druiven op groeien. Zoals ik zei: ‘ het is een prachtig gezicht en ik kan me geen betere plaats voorstellen om proeverijen te houden.’
Primoz hoopt dat hij een gedeelte van zijn oogst al kan verwerken in zijn nieuwe kelder. Ook wil hij met de zwaartekracht werken, de druiven binnenbrengen op de begane grond en daar persen en via slangen naar de kelder in tanks laten lopen, zonder pomp. Ik hoop zo dat het hem lukt om voor elkaar te krijgen. Een pomp kan invloed hebben op de structuur van het druivensap, zo vertelt Primoz. Alles moet op een zo natuurlijke manier plaats vinden. Sreco, Martin en ik zijn allemaal onder de indruk hoe Primoz nadenkt over en gebruik maakt van alle mogelijkheden die de natuur hem biedt.
Van het huis in aanbouw rijden we naar het huis waar de familie nu woont. Het heeft een kleine kelder waar Primoz nu zijn wijnen laat proeven. De eerste die we proeven is de Zelen, een wijn die je kunt vergelijken met bijvoorbeeld een Gruner Veltliner of een Vinho Verde. Ik heb bij veel boeren een Zelen geproefd en ik heb op dit moment alleen een Zelen van Vipava in mijn assortiment, want ik heb nog nooit een echt zuivere Zelen geproefd. Bijna allemaal waterig en zuur, veel te zuur. De Zelen van Burja Estate is anders, zachter en fris van smaak. Als ik vraag hoe Primoz dat voor elkaar krijgt, kan ik het antwoord eigenlijk al raden:’ niet teveel aan prutsen, gewoon de natuur zijn gang laten gaan, de druivenstokken en de wijngaard zijn oud genoeg om het allemaal op een natuurlijke manier te ontwikkelen.’ Tja, kon iedereen dat maar zeggen. In ieder geval heb ik een aantal flessen mee genomen en ik ga ze thuis nog eens naproeven en een paar van mijn wijnvriendjes vragen wat zij ervan vinden ;-).
Daarna volgen een aantal Burja Bela, waar mijn hart al van gestolen is, heerlijk, heerlijk en nog eens heerlijk. Blend van Malvazija, Rebula Grasevina.
Daarna de Pinot Noir 100% en de blend van Pinot Noir en Refosk. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ook deze wijn is uitmuntend. Als slot vraagt Primoz ons nog of we een wijn willen proeven van een andere producent. Hij komt aan met een Red van zijn broer Mitja van Sutor en een wijn van een Italiaanse producent die hem geïnspireerd heeft zijn blend te maken. Ik kies voor de Italiaanse producent, omdat ik de wijn van Sutor uiteraard al ken. Deze rode blend is verrassend en fris voor een rode wijn. Al met al een leuke proeverij met een super interessante wijnmaker die van wijnmaken weet!

We rijden terug naar Ljubljana en zijn alle drie enthousiast over Primoz Lavrencic. Waar we minder blij mee zijn is het weer, het komt met bakken uit de hemel. We hadden Ljubljana op het programma staan, maar dat gaan we maar niet doen. Slenteren door de stromende regen, we kunnen ons wel wat leukers bedenken. Sreco stelt voor wat te gaan eten en dan terug te gaan naar Kamnik, we kunnen dan wachten op Tanja en samen naar het wijnfestival Women in Wine te gaan. Goed idee! Wanneer we stoppen bij een soort buitensnackbar met banken en een felle wind, ben ik iets minder blij, maar Martin verzekert me dat ze hier de beste hamburgers verkopen, dat heeft Sreco net verteld! Er worden drie hamburgers besteld en wanneer ze op tafel verschijnen is de kou en de wind meteen verdwenen ;-). Ze smaken inderdaad voortreffelijk en ik merk nu pas dat ik erge trek had. Over de hele dag hadden we niets gegeten en vanavond moet er nog flink geproefd worden. Een flinke bodem is gelegd.
Wanneer Tanja thuis komt, gaan we meteen naar Ljubljana. Het wijnfestival is in het kasteel van Ljubljana. Alleen de accommodatie is al indrukwekkend. Wanneer we binnenkomen, worden we verwelkomt door Anita Mavric, een producent die Tanja en Sreco kennen. Het is de bedoeling dat we een glas kopen en dan de wijnen gaan proeven, beginnend bij mousserend. Het wijnfestival is georganiseerd door vrouwen van wijnproducenten uit Slovenië. Alle vrouwen staan zij aan zij achter de tafels en laten de wijnen per soort proeven. Dit is een nieuwe opzet. De filosofie erachter is dat de vrouwen laten zien dat je samen kunt werken en dat de verhouding onderling uitstekend is. Het kan dus zijn dat je een wijn van Kabaj ingeschonken krijgt door de vrouw van Marjan Simcic. Grappig toch? Wat hierbij het nadeel is, is dat je niet veel informatie over de wijn kunt verwachten, omdat niet iedereen op de hoogte is van elkaars wijnen, maar het idee is leuk. Ik heb gelukkig mijn smaak bij me en daar gaat het tenslotte om.
Ik zie al gauw dat er bekenden zijn, wat een leuke ervaring, vrouwen van wijnboeren die ik in het begin van het jaar heb leren kennen op hun boerderij zijn nu hier en wat zien ze er anders uit! Allemaal in nette kleren en de haren netjes gekapt. Soms herken ik ze bijna niet. Ik probeer een aantal wijnen van producenten die ik nog niet ken, maar het valt niet mee, want de vrouwen die het wijnfestival bezoeken hebben allemaal hun best gedaan er tiptop uit te zien en daarbij hebben ze hun parfum niet thuis gelaten. Ik besluit maar te genieten van de gezelligheid en het serieus proeven van de wijnen te bewaren totdat ik nieuwe boeren bezoek. Beter!
We rijden terug naar Kamnik en ik realiseer me dat de tijd alweer voorbij is, dat we bij Sreco en Tanja zijn. Morgen reizen we verder naar Kroatië.
Wat een fijne mensen zijn dit en wat ben ik blij dat ik met hen in contact ben gekomen. Ik zal binnenkort Peter wat wijn brengen, dat heeft hij nog van me tegoed! Peter de ouwe bruggenbouwer! ;-)………….