Bolle Boris
Door: Stijntje
Blijf op de hoogte en volg Stijntje
02 September 2015 | Kroatië, Orebić
Dinsdag 1 september 2015
Lvis is al vroeg wakker en komt met een prachtige foto van zonsopgang terug. De zee als een spiegel en de lucht een soort combinatie van blauw en roze. Het kan hier zo heerlijk stil zijn, een klein beetje gerommel van andere campinggasten, wat zo’n gezellig geheel maakt.
Vandaag staat Peninsula op het programma, het proeven van wijnen uit de regio om kennis te maken met de boeren hier. Het zijn er onnoemelijk veel en er zitten hele goede tussen, maar ook aardig wat minder goede. Maar eerst gaan we zwemmen en boodschappen doen en luieren en zonnen en alles wat zo bij een vakantie hoort. Dat ontbijt voor de camper went ook niet, het uitzicht over zee, we zijn hier niet weg te slaan. We besluiten woensdag ook nog te blijven en donderdag pas weer verder te gaan naar Hvar. We hebben gelezen dat we de camping in het zuiden van Hvar, waar we graag naartoe willen, niet kunnen bereiken. De tunnel die van Noord naar Zuid loopt, is niet hoog genoeg voor campers. We gaan wel een nieuw plannetje bedenken, we hebben geen haast, het is tenslotte vakantie.
Rond half vier gaan we met de taxi naar de wijnbar in Donja Banda. Ik heb even gebeld om te vertellen wat de bedoeling is en de man aan de telefoon zegt dat we opgewacht zullen worden door een ‘curly guy’ en dat hij zelf ook aanwezig zal zijn. Ik ben benieuwd naar de proeverij van die curly guy, klinkt best goed nietwaar? ;-)
De taxichauffeur is een aardige gepensioneerde man, die voor een afgesproken bedrag op ons wil wachten. Dat komt goed uit, want
het is werkelijk in de middle of nowhere. Het café ziet er leuk uit en je kunt kiezen of je binnen of buiten wilt zitten. We zijn beiden altijd nogal van buiten zitten, maar in deze verzengende hitte gaan we lekker binnen zitten. Daarbij is het in de hitte niet te doen om wijn een beetje technisch te proeven. De ‘curly guy’ blijkt een superaardige rastahippie, mijn middag is nu al geslaagd ;-).
Ik heb wat huiswerk gedaan en een paar wijnboeren uit de buurt opgeschreven. Onze rastaman screent even de lijst en vertelt ons meteen dat we de Posip van 2014 wel kunnen vergeten. Dat weten we inmiddels al. De druif heeft het vorig jaar niet gered. Alleen 2013 is nog op de markt, maar vele producenten zijn al uitverkocht. Maaaarrrrrrr 2015 wordt een topjaar, dus toch goed om een paar uit 2013 te proeven.
We proeven vijf Posip, twee van kleine coöperaties, voor mij handig om erbij te hebben, want daarmee kan ik de mensen thuis goed kennis laten maken met de Kroatische wijn, zonder dat voor hun gevoel teveel kost. Van eentje ben ik gecharmeerd, de andere is saai en heeft weinig om over naar huis te schrijven.
Dan is er nog een posip van een kleine boer die ook wat duurder is, maar zeker eentje om in de gaten te houden. Deze wijn heeft sur lie gelegen en dat proef je, heerlijk. Plus niet onbelangrijk, niet heel duur! Potentieel. Pak je koffer maar Marleen, hier gaan we nog een keer naartoe ;-)
We proeven een fantastische Grk, dit is een witte wijn gemaakt van de oeroude gelijknamige druif. De druif komt van het eiland Korcula. De uitspraak van deze druif klinkt als ‘gark’, wat bitter betekent in het oud Kroatisch. De wijn of de most kan wat bitter smaken. Deze druif stamt direct af van de Tribidrag, dus van de Zinfandel en de Primitivo.
Grk betekent Griek en er wordt volgens sommige wijnschrijvers beweerd dat de druif door Grieken naar Kroatië is gebracht in de vierde eeuw vChr. Toen liepen wíj nog in berenvelletjes! Over deze theorie wordt echter getwijfeld, omdat de Grk, zoals gezegd, direct van de Tribidrag afstamt en verder nog vele connecties heeft met andere druiven uit Kroatië. (wijnbijbel Jancis Robinson).
De wijn smaakt heerlijk vol en heeft een perfect zuurtje. Ook heeft het dat bittertje in de afdronk, waar ik zo van houd. Topper! Behoorlijk aan de prijs, maar voor liefhebbers zeker het geld waard. Komt op het lijstje van de te bezoeken wijnboeren.
Dan gaan we over naar de rode wijnen, we proeven een Plavac Mali, of tenminste onze rastaman staat met de fles in zijn handen om de wijn in te gaan schenken, wanneer de man van aan de telefoon binnen komt. Hij ploft bij ons aan tafel en dondert meteen over tafel dat de rastaman de rode wijn op moet bouwen. We moeten er minstens acht proeven en die hij in zijn handen heeft is van veels te goed van kwaliteit, we moeten het verschil proeven met de anderen. We worden nog niet door het raam naar buiten geblazen, maar grappig is het zeker. Goed, zo gezegd zo gedaan, dus er komt een aantal rode over tafel, waarvan ik er misschien eentje acceptabel vond. Er zaten zelfs een paar bij die te lang open stonden en die veel te warm waren. Dit gaf onze bolle Boris ook meteen toe, erg grappig. Bij elke wijn vroeg hij aan mij ‘en en en?’, waarbij hij een dikke knipoog aan Lvis zond. Ik had het gevoel onderworpen te zijn aan de examencommissie van de vinologenopleiding, maar goed, ze maken me de pis niet zomaar lauw ;-). Bij de laatste drie die we proeven, begint mijn bloed wat sneller te stromen. Een Tribidrag (Zinfandel, Primitivo) van een heel klein wijnhuis in de omgeving van Donja Banda, van de appellation Dingac uit 2012. Rijp fruit, beetje hout en echt een hele zwoele, zwoele smaak. Onze bolle Jan noemt het : hot Summer night in your glass, it brings back good old memories.’ Nou ik kan het niet beter omschrijven. Ik zou zo een hele pallet willen bestellen, maar helaas zijn er maar 1500 flessen van gemaakt, die bijna allemaal uitverkocht zijn. Gelukkig kon Lvis er nog net eentje wegkapen. Ook een boer om in de gaten te houden. Ook de Plavac Mali van deze boer is geweldig, alleen erg hoog in de alcohol; 16%.
Dan komen we er achter dat onze bolle Boris (ik weet echt zijn naam niet meer, want hij heeft geen kaartje) zelf zoon is van een wijnboer. Hiervan proeven we de Plavac Mali van de appellation Postup uit 2011. Een hele goede wijn, maar je kan proeven dat ze wat te stroperig is, te dik, een wijn waar je je vol van voelt na één glas, laat staan er nog een rood stuk vlees bij gaat eten. Deze druiven hebben verschrikkelijk hoog in het suikergehalte gezeten, want gefermenteerd tot een alcoholpercentage van maar liefst 17%, met restsuiker. Zo’n wijn heb ik nog nooit geproefd, je steekt je neus in het glas en je ogen gaan prikken ☺.
Leuk detail is dat deze bolle Boris mij wellicht kan helpen met het transporteren van verschillende wijnen naar huis. Als ik inkoop van verschillende boeren, moeten die flessen naar een centraal punt worden gebracht, voordat ze naar Nederland komen. Als hij een mooie prijs kan uitbrengen, heb ik een goed contactpersoon. Daar ben ik super blij mee.
Boris is een beetje teleurgesteld wanneer ik aangeef dat ik echt genoeg geproefd heb, maar ik beloof dat ik, als ik weer in de buurt ben, zeker langskom om nog een aantal te proeven.
De taxichauffeur zet ons weer netjes af bij de camping. We moeten lachen om deze middag, wat een grappige bolle Boris en wat een leuke, vriendelijke rastaman, die we uiteindelijk niet eens meer de hand hebben kunnen schudden. Hij was ineens verdwenen. Klein detail: door de overdonderende charme van Boris, zijn we helemaal vergeten foto’s te maken.
Lvis is al vroeg wakker en komt met een prachtige foto van zonsopgang terug. De zee als een spiegel en de lucht een soort combinatie van blauw en roze. Het kan hier zo heerlijk stil zijn, een klein beetje gerommel van andere campinggasten, wat zo’n gezellig geheel maakt.
Vandaag staat Peninsula op het programma, het proeven van wijnen uit de regio om kennis te maken met de boeren hier. Het zijn er onnoemelijk veel en er zitten hele goede tussen, maar ook aardig wat minder goede. Maar eerst gaan we zwemmen en boodschappen doen en luieren en zonnen en alles wat zo bij een vakantie hoort. Dat ontbijt voor de camper went ook niet, het uitzicht over zee, we zijn hier niet weg te slaan. We besluiten woensdag ook nog te blijven en donderdag pas weer verder te gaan naar Hvar. We hebben gelezen dat we de camping in het zuiden van Hvar, waar we graag naartoe willen, niet kunnen bereiken. De tunnel die van Noord naar Zuid loopt, is niet hoog genoeg voor campers. We gaan wel een nieuw plannetje bedenken, we hebben geen haast, het is tenslotte vakantie.
Rond half vier gaan we met de taxi naar de wijnbar in Donja Banda. Ik heb even gebeld om te vertellen wat de bedoeling is en de man aan de telefoon zegt dat we opgewacht zullen worden door een ‘curly guy’ en dat hij zelf ook aanwezig zal zijn. Ik ben benieuwd naar de proeverij van die curly guy, klinkt best goed nietwaar? ;-)
De taxichauffeur is een aardige gepensioneerde man, die voor een afgesproken bedrag op ons wil wachten. Dat komt goed uit, want
het is werkelijk in de middle of nowhere. Het café ziet er leuk uit en je kunt kiezen of je binnen of buiten wilt zitten. We zijn beiden altijd nogal van buiten zitten, maar in deze verzengende hitte gaan we lekker binnen zitten. Daarbij is het in de hitte niet te doen om wijn een beetje technisch te proeven. De ‘curly guy’ blijkt een superaardige rastahippie, mijn middag is nu al geslaagd ;-).
Ik heb wat huiswerk gedaan en een paar wijnboeren uit de buurt opgeschreven. Onze rastaman screent even de lijst en vertelt ons meteen dat we de Posip van 2014 wel kunnen vergeten. Dat weten we inmiddels al. De druif heeft het vorig jaar niet gered. Alleen 2013 is nog op de markt, maar vele producenten zijn al uitverkocht. Maaaarrrrrrr 2015 wordt een topjaar, dus toch goed om een paar uit 2013 te proeven.
We proeven vijf Posip, twee van kleine coöperaties, voor mij handig om erbij te hebben, want daarmee kan ik de mensen thuis goed kennis laten maken met de Kroatische wijn, zonder dat voor hun gevoel teveel kost. Van eentje ben ik gecharmeerd, de andere is saai en heeft weinig om over naar huis te schrijven.
Dan is er nog een posip van een kleine boer die ook wat duurder is, maar zeker eentje om in de gaten te houden. Deze wijn heeft sur lie gelegen en dat proef je, heerlijk. Plus niet onbelangrijk, niet heel duur! Potentieel. Pak je koffer maar Marleen, hier gaan we nog een keer naartoe ;-)
We proeven een fantastische Grk, dit is een witte wijn gemaakt van de oeroude gelijknamige druif. De druif komt van het eiland Korcula. De uitspraak van deze druif klinkt als ‘gark’, wat bitter betekent in het oud Kroatisch. De wijn of de most kan wat bitter smaken. Deze druif stamt direct af van de Tribidrag, dus van de Zinfandel en de Primitivo.
Grk betekent Griek en er wordt volgens sommige wijnschrijvers beweerd dat de druif door Grieken naar Kroatië is gebracht in de vierde eeuw vChr. Toen liepen wíj nog in berenvelletjes! Over deze theorie wordt echter getwijfeld, omdat de Grk, zoals gezegd, direct van de Tribidrag afstamt en verder nog vele connecties heeft met andere druiven uit Kroatië. (wijnbijbel Jancis Robinson).
De wijn smaakt heerlijk vol en heeft een perfect zuurtje. Ook heeft het dat bittertje in de afdronk, waar ik zo van houd. Topper! Behoorlijk aan de prijs, maar voor liefhebbers zeker het geld waard. Komt op het lijstje van de te bezoeken wijnboeren.
Dan gaan we over naar de rode wijnen, we proeven een Plavac Mali, of tenminste onze rastaman staat met de fles in zijn handen om de wijn in te gaan schenken, wanneer de man van aan de telefoon binnen komt. Hij ploft bij ons aan tafel en dondert meteen over tafel dat de rastaman de rode wijn op moet bouwen. We moeten er minstens acht proeven en die hij in zijn handen heeft is van veels te goed van kwaliteit, we moeten het verschil proeven met de anderen. We worden nog niet door het raam naar buiten geblazen, maar grappig is het zeker. Goed, zo gezegd zo gedaan, dus er komt een aantal rode over tafel, waarvan ik er misschien eentje acceptabel vond. Er zaten zelfs een paar bij die te lang open stonden en die veel te warm waren. Dit gaf onze bolle Boris ook meteen toe, erg grappig. Bij elke wijn vroeg hij aan mij ‘en en en?’, waarbij hij een dikke knipoog aan Lvis zond. Ik had het gevoel onderworpen te zijn aan de examencommissie van de vinologenopleiding, maar goed, ze maken me de pis niet zomaar lauw ;-). Bij de laatste drie die we proeven, begint mijn bloed wat sneller te stromen. Een Tribidrag (Zinfandel, Primitivo) van een heel klein wijnhuis in de omgeving van Donja Banda, van de appellation Dingac uit 2012. Rijp fruit, beetje hout en echt een hele zwoele, zwoele smaak. Onze bolle Jan noemt het : hot Summer night in your glass, it brings back good old memories.’ Nou ik kan het niet beter omschrijven. Ik zou zo een hele pallet willen bestellen, maar helaas zijn er maar 1500 flessen van gemaakt, die bijna allemaal uitverkocht zijn. Gelukkig kon Lvis er nog net eentje wegkapen. Ook een boer om in de gaten te houden. Ook de Plavac Mali van deze boer is geweldig, alleen erg hoog in de alcohol; 16%.
Dan komen we er achter dat onze bolle Boris (ik weet echt zijn naam niet meer, want hij heeft geen kaartje) zelf zoon is van een wijnboer. Hiervan proeven we de Plavac Mali van de appellation Postup uit 2011. Een hele goede wijn, maar je kan proeven dat ze wat te stroperig is, te dik, een wijn waar je je vol van voelt na één glas, laat staan er nog een rood stuk vlees bij gaat eten. Deze druiven hebben verschrikkelijk hoog in het suikergehalte gezeten, want gefermenteerd tot een alcoholpercentage van maar liefst 17%, met restsuiker. Zo’n wijn heb ik nog nooit geproefd, je steekt je neus in het glas en je ogen gaan prikken ☺.
Leuk detail is dat deze bolle Boris mij wellicht kan helpen met het transporteren van verschillende wijnen naar huis. Als ik inkoop van verschillende boeren, moeten die flessen naar een centraal punt worden gebracht, voordat ze naar Nederland komen. Als hij een mooie prijs kan uitbrengen, heb ik een goed contactpersoon. Daar ben ik super blij mee.
Boris is een beetje teleurgesteld wanneer ik aangeef dat ik echt genoeg geproefd heb, maar ik beloof dat ik, als ik weer in de buurt ben, zeker langskom om nog een aantal te proeven.
De taxichauffeur zet ons weer netjes af bij de camping. We moeten lachen om deze middag, wat een grappige bolle Boris en wat een leuke, vriendelijke rastaman, die we uiteindelijk niet eens meer de hand hebben kunnen schudden. Hij was ineens verdwenen. Klein detail: door de overdonderende charme van Boris, zijn we helemaal vergeten foto’s te maken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
